جهان آسوده از دست ایران

ایران در هفتصد سال گذشته در انحطاط بوده است و دنیا از دست او آسوده.  جهان خوشحال است که این شیر پیر مثل دوران باستان پدر همه را بی جهت در نمی آورد و مانند موشی در گوشه ای در انزوا به سر میبرد.  ایران باستان غول قدرتمندی بود که به فرهنگهایی بسیار بسیار متمدن تر از خود حمله میکرد و همه را از روی زور اذیت (مانند مغول ها) تا آنجا که هم خودش سقوط کرد و هم روم و یونان باستان.  سقوط آن فرهنگ ها، پیشرفت جهان را هزار سال به عقب انداخت.  البته همه تقصیر ایران نبود ولی ایران نقش مهمی داشت و حداقل در سرنگونی خود سهم کامل.  به قول برتراند راسل، بالاخره ایران سقوط کرد چون دشمنان زیادی داشت. من میگویم چون همه را دشمن خود کرده بود چون همه بیخود دشمن نمیشوند.  عرب ها نیز همیشه می خواستند تلافی نژاد پرستی ایرانیان را سرشان در بیآورند که خوب آوردند.      ء