Friday, September 17, 2010

طعم سوسمار


غذای سوسمار

من  نمیدانم خوردن سوسمار چه اشکالی دارد؟ میگویند گوشت سوسمار رنگ سپید و مزه ای شبیه به گوشت پرندگان دارد و در کشورهای عربی غذایی اشرافی است که برای احترام به مهمان سرو میشود. این گوشت در استرالیا و به تازگی در چین نیز مصرف میشود و طعم بسیار خوبی دارد و  پنجه های سوسمار گرانتر از بدن آن است.  طبیعتا"، انسانها در کشورهای مختلف از گوشت حیوانات مختلفی مصرف یا پرهیزمیکنند. در هندوستان، عده ی زیادی گوشت گاو یا  هیچ حیوانی را مصرف نمیکنند. در چین، گوشت بسیاری حیوانات منجمله  سوسک، هزار پا و سگ به فروش میرسد، ولی ما ایرانیان، باید به هر دوی آنها بخندیم در حالی که خود با حرس و ولع روده ها، جمجمه، پاچه ها و حتی بیضه های گوسپندان را با آن بوی مشمئز کننده که تا صد ها متر میپیچد می پزیم و به نیش می کشیم و تعریف میکنیم. مصرف گوشت سوسمار در مقایسه با محتویات جمجمه یا بیضه های یک حیوان آنقدر بدوی به نظر نمیرسد.  البته برخی از ایرانیان به بیان این نکته خواهند شتافت که این غذاها در بین اروپاییان نیز رایج است، و صرف هر گونه شباهت کار ما با اروپاییان نشانه ی تمدن ایران است.  مانند این که به کسی بگویید مصرف الکل خوب نیست و مخاطب به شما بگوید شراب و الکل در اروپا بسیار نوشیده میشود (یعنی کار درستی است).   بد نیست تصویر خود را در حال خالی کردن جمجه ی یک گوسپند ببینیم و بعد با گیاه خواری و حس احترام برای جانداران درهند مقایسه کنیم.     ء

 
 سوسمار به روش چینی


   در ادبیات عامیانه نژاد پرستان ایران، اعراب مردمانی کثیف و سوسمار خور هستند  و زمانی اصطلاح "عرب سوسمار خور" و "ترک خر" به یک مقدار رایج  بود که اصطلاح  اول با حس برتری نژادی کلی با افتخار گفته میشد و دومی برای مزاح  واحساس برتری ذهنی. از آنجایی که درصد  بسیار بیشتری از مردمان ایران زمین به ترکی سخن میگویند تا عربی، اصطلاح اول به راحتی ورد زبانهاست و دومی محدود به برخی پارسی ها. خوشحالم که در میان ایرانیان خارج از کشور سالهاست که اصطلاح دوم را نشنیده ام ولی "عرب سوسمار خور" یا "عرب کثیف" ما را رها نمیکنند و به صورت کتبی و بدون خجالت حتی بر روی اینترنت دیده میشود. به نظر میآید طرف داران نژاد آریایی، هیچ خجالتی در مورد نژاد پرستی خود ندارند و به آن افتخار میکنند.     ء

کارپاچیو سوسمار

  شاید بد نباشد که در مجلات مشهور انگلیسی زبان در مورد نژاد پرستی ایرانی مقالاتی بنویسیم تا علاوه بر آگاهی عمومی درسطح مردم ایران و جهان، این دسته از ایرانیان را از عمل خود به خجالت بیآوریم. بسیاری از ایرانیان و به خصوص قشر نژاد پرستان اهمیت زیادی به تحسین یا تاءدیب غربی ها می دهند.  اگر غربیها اشعار خیام یا مولوی را با تحریف کامل با هدف فروش هر چه بیشتر در غرب به چاپ برسانند، مایه ی افتخار و شعار "زنده باد ایران" آنهاست و اگر مجلات غربی در مورد زشتی های بسیار در فرهنگ ایران از جمله نژاد پرستی بنویسند مایه اعتراض بیرونی آنها و شرم درونی.  مجلات خارجی علاقه زیادی به سوژه نژاد پرستی دارند مخصوصا" در محیط های بسته ای مانند ایران چون نژاد پرستی شکل های مختلفی را در جهان میپذیرد و بسته به سکوت و باز بودن راه مانند علف هرزه رشد میکند.        ء

مثال جالب نژاد پرستی در محیط بسته و عواقب آن، اختلافات نژادی بین هوتوها و توتسی ها در روآندا است که منجر به کشته شدن حدود ۸۰۰،۰۰۰ نفر از نژاد (به قول خود) برتر توتسی ها به دست نژاد مثلا" پست تر هوتو ها  در مدت ۱۰۰ روز شد.  شاید باید گفت قرن ها پیش از فاجعه ی روآندا، مردم ایران به طور مشابه ای قربانی نژاد پرستی خود بر علیه اعراب شدند.     ء

  به امید آنکه در صد بالای ترک زبانان در ایران همان بلایی که در رواندا بر سر نژاد برتر آمد را بر سر ما پارسی های از خود راضی نیاورد.     ء

بازار بی جین، عکس از یکی دوستان من به نام
P Adams


تصاویر غذا هایی با گوشت سوسمار  

No comments:

Post a Comment