تصویرغلط از خود:

 ما مردم ایران به سان جوانی نوخواسته ایم که هنوز تصویر درستی از خود ندارد. نو جوانی که گاه خود را بسیار زیبا می انگارد و گاه بس زشت، یکدم بسیار خردمند و دمی دیگر نادان. بدون شک شخصی نه چندان زیبا که خود را نمونه ی زیبایی میداند بسیار مضحک تر و منفورتر از خردمندی است که خود را نادان می بیند.

متاسفانه آن دسته از ما ایرانیان که دم از فرهنگ والای ایرانی میزنیم بیشتر شبیه گروه اول هستیم. فرهنگ والا احتیاجی به لاف زدن ندارد و متاع خوب نیازی به تعریف فروشنده. ولی شتر کثیفی که در حکایت مولوی ادعای آمدن از حمام میکند موجب خنده است.  ما ایرانیان پارسی، ترک و عرب را به چشم حماقت و غیرت میبینیم ولی توان نگاه غیر احساسی و واقع بینانه به خود را نداریم.

اکثر کسانی که دم از فرهنگ والای ایرانی میزنند متاسفانه درک خوبی از فرهنگ ایران ندارند. دستگاه سه گاه را از آواز بیت زند تشخیص نمی دهند، از سلسله اشکانی جز نامی نشنیده اند و فرقی بین شعر نیما و شاملو یا فلسفه خیام و حافظ نمی بینند.

برخی از ما ایرانیان از امام حسین دم میزنیم بدون اینکه همه واقعیات را در مورد او بدانیم و بعضی کوروش را به واسطه منشور او مخترع حقوق بشر میدانیم بدون اینکه متن اصلی این منشور را مطالعه کرده باشیم تا ببینیم کجای آن ازحقوق بشر صحبت میکند. گویی تا کنون ندیده ایم فاتحی از خود تعریف کند و خود را مهربان، نیکوکار و محبوب خدای مردم مفتوح قلمداد کند.

متن کامل استوانه کوروش :

http://www.britishmuseum.org/explore/highlights/article_index/c/cyrus_cylinder_-_translation.aspx