موسیقی جان تش، یانی، اندرو لوید وبر، محسن نامجو

زرنگی کاسبی با هوش موسیقی فرق داره.  شخصی مثل یانی بیشتر خود فروشی میکنه و آن چیزی رو عرضه میکنه که مردم نادان از موسیقی میخوان یعنی دلقک بازی یا هر چیزی که ذهن کودکانه رو سرگرم کنه.  هنرمند سالها میآموزه که چگونه مثل یک هنرمند بزرگ به کارش نگاه کنه یعنی بیشتر مانند یک فیلسوف.  ولی اینها بر عکس سعی میکنن از چشم عوام به هنر نگاه کنن یعنی دقیقتر بگویم، از چشم کسانی که هیچ از موسیقی نمیدانند.  محسن نامجو هم برای ایرانی ها همین کار رو کرده.  در مورد هر دو باید مردم رو زیر سوال برد که چرا چنین اراجیفی رو گوش میدهند.  "جان تش" و "وبر" هم دنبال چنین فرمولهایی بودند.  مثل نقاشیهای بازاری توی مال ها.؛